Een komen en gaan van auto's

Vanavond een aanvullende avondshoot voor de pilot. We misten wat essentiële beelden en hadden her en der een audioprobleempje, zo bleek tijdens de montage. Bovendien moesten we het begin van het programma nog draaien. Een superspannende, spooky introductie die zich afspeelt in een donker bos. Dus daar stonden we vanavond – of eigenlijk vannacht, want het was al rond twaalven – met onze poten in de blubber. Het Kralingse Bos, ter hoogte van het pannenkoekenhuis om precies te zijn. Nou is dát niet eens zo opmerkelijk, want met een camera in je kielzog geraak je al snel op de vreemdste plekken en bij voorkeur ook op de raarste momenten van de dag.

Maar wat ik zeker níet had verwacht, was dat zich hele volksstammen zouden ophouden op het genoemde tijdstip bij de pannenkoekentent. Toch bleek het er een komen en gaan van auto’s. Ze stonden bijna rijendik geparkeerd, met achter het stuur steeds een eenzaam ogende man op leeftijd. Cruisers, zoveel was duidelijk. Het bos zat er vol mee. Nooit geweten. Ja, van de Háágse Bosjes, maar niet van ons Kralingse struikgewas. Met cameraman Ruben op de bijrijderstoel duidelijk zichtbaar voor de nachtrecreanten, voelde ik me heel even een soort Ton, Alberto of misschien zelfs Willibrord. Maar in plaats van uit te stappen voor een diepte-interview, zwaaide ik.

Uit de verbaasde blikken die ik retour kreeg, maakte ik op dat cruisers niet met z’n drieën in een bestelbus rondrijden. En waarschijnlijk ook niet zwaaien. In ieder geval niet met hun handen...