'Where you go?'

Anderhalve kerstboom. Dat is zo ongeveer de score in Udaipur dezer dagen. En wat jolige toeristen met een Santa-muts op het hoofd. Verder speelt Kerst hier geen enkele rol. Of het moeten de gelukwensen van de Indiërs zijn, want het 'merry christmas, sir' is hier niet van de lucht. Wat zeg je terug in zo'n geval? Ik bedank ze maar, omdat een 'same to you' weinig logisch klinkt in een land waar Christenen een absolute minderheid vormen.

Udaipur staat bekend als de meest romantische plek in India. Het zicht op het voormalig buitenverblijf van de maharaja's, dat lijkt te drijven in het stuwmeer midden in de stad, heeft beslist iets dromerigs. Maar verder is Udaipur vooral toeristisch en druk. Iedere vijf minuten ontstaat er wel een opstopping in de smalle straatjes, veroorzaakt door de grote schare riksja's, brommertjes, fietsen, handkarren en uit de kluiten gewassen terreinwagens die elkaar trachten te passeren. Tenzij je een overmatige hoeveelheid uitlaatgassen romantisch vindt, is deze stad gewoon een stukje hectisch India.

De mensen zijn er hartverwarmend. Zoals overal waar we komen tot nu toe. De aandacht is zelfs heerlijk, vind ik. Al zijn de vragen steeds dezelfde: Where you go? What's your name? Which country? Zodra ik alleen over straat ga, wordt ook driftig geinformeerd naar mijn behoefte aan verdovende middelen. Vooral riksja-chauffeurs houden er een discutabele reputatie op na waar het drugs betreft. Als ik lachend reageer dat Indiase gevangenissen me weinig aantrekkelijk lijken, wordt er hard teruggelachen.

Vandaag een rommeldagje. Morgenochtend eerst vijf uur in een taxi en dan vliegen naar Zuid-India. We gaan naar Kerala. Eerst naar Cochin, waar restjes koloniaal Nederland schijnen te wachten. Daarna de beroemde 'backwaters'. Drijvend op een bootje een paar dagen de lokale waterwegen verkennen. Zwaaien naar de mensen op de oever, stel ik me voor. 'Where you go?' zal ongetwijfeld weer de vraag zijn...

[Zie ook: Dossier India]