Lokale vissers glijden voorbij

Zo relaxed kan het leven dus zijn. De wereld trekt in slowmotion aan ons voorbij. Wanneer je je ogen dichtknijpt, heeft het landschap bijna iets Hollands. Polders zover het oog reikt. De kanalen die we bevaren liggen meters hoger dan het land. Net zoals thuis. Als je beter kijkt blijken de weilanden echter rijstvelden en de knotwilgen zijn palmbomen. Op de oevers is het dagelijks leven in volle gang. Vrouwen doen de was in hetzelfde water dat onze boot doorklieft. Kinderen komen thuis na een dag op school. Keurig in uniform. Lokale vissers glijden voorbij in hun langgerekte scheepjes, die iets weghebben van kano's. Overal worden we vriendelijk toegelachen en wordt er eerst schuchter, later uitbundig gezwaaid.

De 'backwaters' van Kerala, op een boot die meer wegheeft van een drijvend huis. Met een gemoedelijke voorplecht die uitnodigt tot onderuitgezakt niets doen. En een slaapkamer die van alle gemakken is voorzien. Een tv met dvd-speler en illegaal gekopieerde films in overvloed, een airco omdat de nachten minstens zo klam zijn als de dagen en een badkamer die schoner is dan in menig hotel. Bovendien is het eten aan boord ronduit geweldig. Met liefde bereid door Das, onze eigen kok. Terwijl kapitein Ajit nog een beheerste zwengel geeft aan het roer. Zo relaxed kan India zijn. Twee dagen met z'n tweeën op het water. Of eigenlijk met z'n vieren dus. Na alle drukte van de afgelopen weken is dit het absolute summum. Het voelt als vakantie...

[Zie ook: Dossier India]