Een vakantie in eigen stad

Ik ben sinds gisteren thuisloos. Een weekje zit er – als alles gaat zoals gepland – tussen het vertrek uit mijn vorige onderkomen en mijn intrek in een splinternieuw en vooral ontzettend ruim, licht en geweldig gelegen appartement. Ik zei er vrijdag 'ja' tegen, een dag voor mijn gedwongen verhuizing en wacht nu – fingers crossed – op de afhandeling van de laatste formaliteiten.

Ondertussen heb ik mijn toevlucht genomen tot een hotel in het centrum van Rotterdam. Vanuit mijn kamer heb ik vrij zicht op het Kruisplein, met aan de overkant van de straat de restanten van de Pauluskerk, links het centraal station en rechts de fraai gerenoveerde Westersingel. Het is een beetje als een vakantie in eigen stad. Je kijkt toch opeens met iets andere ogen.

Toen ik vannacht – na een late Hart – incheckte, zei de receptionist bijna samenzweerderig: "Als u morgen echt even leuk wilt ontbijten, dan loopt u hier de deur uit naar links en dan eigenlijk alsmaar rechtdoor, richting station. De zaak heet Engels." Hij herhaalde met nadruk: "En-gels!" Natuurlijk ken ik Engels! Maar dat zei ik niet. Ik bedankte hem voor de tip.

Engels gaat het zeker níet worden, maar ik heb me – in het kader van het vakantiegevoel – wel voorgenomen om de hele week te eten bij mijn favoriete restaurants. Dus was ik vanavond al bij het Indonesische Dewi Sri en staan verder nog op het programma: de door mij pas ontdekte Japanner op het Westelijk Handelsterrein, de pizzasectie van O'Pazzo, de Chinees naast De Doelen en De Harmonie hier even verderop.

Vrijdag SBS-dag. Dan doen we gewoon weer een lekkere stoommaaltijd van mijn goede vriend Albert H. te Z.