Voorbarig en vooral ongezond

Marleen was jarig gisteren en dus was ik - in het gezelschap van mijn broer en Annelies - op bezoek bij mijn vader. We aten samen, keken voetbal en probeerden de buurt op te schrikken met de misthoorn die Thijs had meegebracht.

Toen ik aan het eind van de avond door het centrum van Vlaardingen terug reed naar huis, bleken enkele waaghalzen zich al in euforische stemming van de brug over de haven in het water te storten. "Kampioenen," schreeuwden ze onderwijl.

Het leek me wat voorbarig en vooral ook ongezond, vervuild slib en bronchitis indachtig. Maar het was tegelijk een mooie voorbode. En het bracht de beelden van '88, waarover ik onlangs al schreef, weer helder op het netvlies.

In mijn agenda zag ik zojuist dat ik moet werken zaterdagavond. Misschien wel zo veilig, met het oog op potentiële kwikvergiftiging en een onwelkome antibioticakuur...