Uiterst smerig fenomeen

Ik haat huisdieren. En ik weet dat ik mezelf met die bekentenis niet populair maak, maar het is gewoon een feit. Beesten horen ook niet in huis. Of het moeten wilde dieren zijn. Een spin, een vlieg of mug. In de tropen van die hagedisjes op de muur of desnoods een enkele kakkerlak in het toilet. Ik vind het allemaal best. Maar geen katten, honden, cavia's en konijnen. Geen vissen, vogels of reptielen. Gewoon niet doen.

Het is allemaal de schuld van mijn moeder. Die hield op het hoogtepunt van haar bestaan twee honden, vijf katten en drie kinderen in een eengezinswoning te Vlaardingen. En ik verzeker: dat is teveel. Allergisch ben ik er van geworden. Voor haren met name. Niet dat ik moet niezen of dat ik uitslag krijg, ik vind het gewoon vies. Dat geldt overigens ook voor kattenbakken. Een uiterst smerig fenomeen.

Toen ik een aantal weken geleden even bij mijn moeder aanwaaide en nietsvermoedend naar haar gekeuvel luisterde op de scheiding van keuken en woonkamer, viel mijn oog ineens op een kleine rode kater. "Wat is dat?" vroeg ik met een vertrokken gezicht. Mijn moeder dook van schaamte ineen. Hoewel ze met haar rug naar het tafereel stond, wist ze precies waar ik op doelde. Het beest observeerde me nieuwsgierig vanuit de verte.

Ze bleek het dier - waarvan ik de naam reeds lang weer ben vergeten - al weken in huis te hebben. Mijn broer kwam de laatste tijd zelfs bijna dagelijks met Annelies over de vloer vanwege de hoge entertainmentwaarde, vertelde ze. Ik verklaarde haar vooral voor gek. Zo’n jonge kat is natuurlijk schattig, maar niet in huis. Bovendien is 'ie groot voor je het goed en wel door hebt. En mijn moeder had al twee volgroeide exemplaren.

Ik kan er gewoon niet bij. Ik snap het gewoon echt niet. Waarom willen mensen beesten in huis die haarballen ophoesten? Die buiten in de rotte vis rollen of in een modderige sloot springen, om vervolgens bij thuiskomst tegen je aan te schurken. Die de godganse dag de boel bij elkaar krijsen vanuit een kooitje in de hoek van de kamer. Die je gordijnen opvreten of je bankstel als krabpaal gebruiken. Ik begrijp het niet.

Laat al die beesten vooral in hun eigen habitat wonen. Dus de wurgslangen lekker in het oerwoud, de konijnen vrij in het veld, katten op de hei en honden rond de poolcirkel met hun wolvenvriendjes. Lekker ver weg. Want honden zijn het ergste. Niet alleen verharen ze, maar ze stinken ook categorisch, blaffen en produceren zoveel poep dat er gewoon geen ruimte voor is in dit land. En al helemaal niet in de Randstad.

Lekker ontlasten in subarctisch gebied, dat lijkt me een geweldig streven...