De zomer in vogelvlucht

Zoals altijd kreeg ik eerst een mailtje van Sander de Gans, daarna liep ik Monique bij IN10 tegen het lijf die zei dat ze mijn weblog leuk vond maar dat ik 'm nodig eens moest bijwerken. Vervolgens was er een bericht van Paul op mijn Hyves over een uitje dat we niet lang geleden hadden en zijn verbazing over het feit dat ik daarover geen spannend verhaal had geschreven. Mijn moeder belde erover, ook om te zeggen dat het haar goede vriendin Elly was opgevallen dat ik toch behoorlijk achterliep. Gisteren had ik Maud aan de telefoon, die nota bene dacht dat ik al tijden ondergedoken zat, aangezien ik online niets meer van me liet horen. Maar het allermeest gaf de doorslag dat ik zojuist met Arno aanpassingen aan mijn briefpapier en visits besprak en we besloten dat mijn webadres wat prominenter in beeld mocht.

Hierbij de afgelopen zomer in vogelvlucht. Om weer een beetje op stoom te komen.

Het was de zomer waarin ik Tweede Kamerlid en voormalig crimefighter Fred Teeven zich in de Amsterdamse tram 26 heldhaftig zag bemoeien met een probleemjongere die de bestuurder dreigde af te tuigen. Fred was met zijn vrouw schijnbaar net terug van vakantie, want ze zeulden enorme koffers mee. Nadat we enkele minuten gedrieën en vooral geduldig achterin de tram hadden staan wachten om ons vervoerbewijs te laten afstempelen door de conducteur, die echter zijn collega voorin te hulp was geschoten, beende de boomlange Fred met een vastberaden crimefighters-tred in hun richting. Of dat de reden was dat de wanbetalende probleemjongere de benen nam, weet ik niet zeker. Feit is wel dat we direct na de interventie van Fred konden vertrekken. Terwijl we wegreden was nog net te zien hoe het schorem buiten door zeker vijf agenten tegen de grond werd gewerkt.

Het was de zomer van de ActiFry. De nieuwe revolutionaire multicooker van Tefal. Met In10 maakte ik video's voor de website, de winkelvloer en het regiment verkopers dat er in den lande inmiddels mee aan de slag is. Al met al een megaproductie, die we in recordtijd uit de grond wisten te stampen. Dat ging nu en dan gepaard met frustratie en verschijnselen van oververmoeidheid, maar het resultaat rechtvaardigt alle momenten waarop het even tegenzat. Het is nu eenmaal creatieve business en daar hoort afzien gewoon bij.

Het was de zomer waarin ik me realiseerde dat mijn nieuwe onderkomen nog lang niet op orde was, hetgeen resulteerde in wat ik ondertussen maar de 'derde klusgolf' noem. Ook die leidt tot hoogte- en dieptepunten. Hoe kan het ook anders. Feit is dat ik inmiddels echt een behoorlijk eind op streek ben. En dat mag ook wel, want ik woon hier alweer een half jaar. Het meest memorabel blijft het leveringstraject van mijn bankstel, dat uiteindelijk met twee maanden werd vertraagd en steeds omgeven bleef door misverstanden, gebrekkige communicatie, niet nagekomen afspraken en pijn in mijn rug vanwege de IKEA-stoel uit de jaren '70 die ik tussentijds tot mijn beschikking had om in onderuit te zakken. En hoewel onverwoestbaar, bleek deze fauteuil echt z'n beste tijd te hebben gehad. Hij staat op de nominatie om te verhuizen naar mijn kelderbox, maar staat nu vooral nog in de weg omdat er beneden geen ruimte is.

En dat heeft weer te maken met de laatste grote klus die nog op stapel staat. Een boekenkast. Of eigenlijk planken aan de muur. Onzichtbaar bevestigd. En niet zomaar planken, maar massief eiken schaaldelen van tweeënhalve meter lang en tien centimeter dik. Nu nog ongeschuurd, want dat is een project op zich, maar vooral ongemonteerd. Ze wegen namelijk nogal wat en het blijft vooralsnog onduidelijk of de draagkracht van de muur voldoende is. Los van die praktische afweging is het geweldig spul. Gekocht net buiten Emmen, voor een prikkie. Opgehaald en geselecteerd met Paul tijdens een geweldige roadtrip. Waarin we kennis maakten met Gerrit en Sjoerd die samen de houthandel aldaar bestieren en ons zelf de bomen lieten selecteren die even later in een enorme zaagmachine verdwenen. Toen we terugreden naar Rotterdam dacht ik even dat de auto van Paul onder het gewicht zou bezwijken.

En zo werd het vanzelf september. Het laatste restje zomer trekt inmiddels voorbij. Stiekem denk ik alweer aan zuurkool met rookworst.