Theevelden tot aan de horizon

De overgang in temperatuur en luchtvochtigheid is ongekend. Opeens is het truienweer, terwijl ik twee dagen geleden nog gebukt ging onder de tropische hitte waar ik in essentie absoluut niet van hou. Het is de tweespalt die mijn leven al jaren beheerst; ik ben enorm gecharmeerd van de tropen, maar beslist niet van de zon. Hoe het ook zij, in de Cameron Highlands hoef ik me daar bepaald niet druk over te maken. Hier, op zo'n vijftienhonderd meter hoogte, is het weer behoorlijk Nederlands en is druilerigheid eerder regel dan uitzondering.

Tanah Rata en omgeving is daarmee de ideale kraamkamer voor groenten, fruit en bloemen. De highlands worden dan ook gedomineerd door - vooral Chinese - boeren, die er de vruchten plukken van een bijzonder vruchtbaar klimaat. En die thee verbouwen, want dat is hier het voornaamste exportproduct. Na een wandeling van zo'n anderhalf uur door de Maleisische jungle, mocht ik me vanmiddag dan ook vergapen aan één van de uitgestrekte plantages in deze regio. Theevelden tot aan de horizon en verder. De jongste blaadjes schitterden heldergroen in het middaglicht.

De struiken, die in symmetrische lijnen over de heuvels glooien, worden gekortwiekt door een heel leger noeste werkers. De mannen zijn afkomstig uit Bangladesh en Nepal. En vooral de Nepalezen zijn bijzonder bedreven, omdat ze als geen ander volk gewend zijn om zware arbeid te verrichten op steile hellingen. Met behulp van een gemodificeerde heggenschaar, die aan de uiteinden een langwerpig plastic reservoir heeft gekregen, knippen ze de toplaag van de struiken, om de blaadjes vervolgens over hun schouder te werpen in een rieten mand op de rug.

Ze zwaaiden me vrolijk toe, terwijl ik een tijdje geïnteresseerd stond te kijken. Veel verder dan het in Azië gebruikelijke 'what's your country?' kwamen we in de onderlinge communicatie niet en van Nederland hadden ze bovendien nog nooit gehoord. Maar het gaf niet. Het was prima. Zoals de thee die werd geschonken in het landhuis op dit 'estate'. Want net als met de zon, heb ik niet zoveel met thee. Het blijft toch water met een smaakje. De smaak van de vruchtbare highlands in dit geval. Dat maakte het brouwsel wel net iets specialer.

[Zie ook: Dossier Maleisië]