Achterlijke poppenkast

Koud het vliegtuig uit, door naar een Sinterklaasbijeenkomst in familieverband. Mijn aanwezigheid aldaar stond niet ter discussie, was me begin november voor vertrek in alle haast nog even toegevoegd. En dat terwijl ik - hoe kan het ook anders? - natuurlijk een hartgrondige hekel heb aan Sinterklaas. En kerst. En oud & nieuw. En ga zo maar door. Ik heb me er, gegeven de omstandigheden, met wat BONGO-bonnen vanaf gemaakt. En met één (positiefkritisch) gedicht aan allen. Op onvolprezen wijze door mijn vader voorgedragen.

-0-

Het heerlijk avondje schijnt gekomen.
Wat een achterlijke poppenkast.
Je voelt je toch een soort anaal genomen,
Als er weer zo’n show wordt ingelast.

Oh wat grappig, die gedichten!
Leuke ondermaatse kutkado’s!
Al die zogenaamd blije gezichten
leiden tot acute gordelroos.

Om van de liedjes maar te zwijgen.
Krijg ze echt niet uit mijn mond.
Ik zeg: wie zoet is, kan de tering krijgen
en stop die roe maar lekker in je kont.

Heerlijk avondje! Echt te gek!
Nee, dat doen we zeker nog een keer!
Sinterklaas, die heeft een jetlag
en vindt het verder focking tyfusweer.

-0-

Hebben we toch nog gelachen...