Dood is wel erg definitief

Fuck zeg, hij is dood! Dat hele JSF-gedoe interesseerde me sowieso al weinig, maar kon me alsnog volledig worden gestolen toen ik gisteren tijdens NOVA naar Teletekst zapte en werd overvallen door de opening op pagina 101. Ik wist dat hij ziek was en ook dat het niet goed ging. Maar dood, dat is toch wel een beetje erg definitief.

Clairy Polak voerde halsoverkop een ongemakkelijk gesprek met de baas van de Volkskrant. Het werd goddank ingeleid met prachtige beelden. Martin Bril aan het water, lopend over een grassige dijk die werd ontsierd door enorme windmolens. Lelijke windmolens. Ze bewogen niet synchroon, klaagde hij. En er stond er altijd wel eentje stil. Ook zo irritant.

Ik hield van die man. Fuck zeg...