Verweerde, roestbruine golfplaten

De kuiten van Lance Armstrong. Ik vond ze ronduit eng van dichtbij. Die opgezwollen aderen vlak onder zijn huid. Ik kreeg het idee dat ze het ieder moment konden begeven onder de immense druk van een nietsontziend topsportbestaan.

Het door en door bebloede hoofd van een man uit Guinee-Bissau, slachtoffer van een voor mij onbekend conflict.

De intrigerende luchtfoto van een sloppenwijk ergens anders in Afrika, ik meen aan de rand van Nairobi. Het kunstige patroon van verweerde, roestbruine golfplaten. De trein die net voorbij reed, loodrecht van boven gezien. Het dak van de rijtuigen beschilderd met grote vrouwenogen. Uit de deuren hingen kluwen kleurig geklede mensen. Stipjes waren het, in de diepte.

Maar wat me nog het meest is bijgebleven van ons inmiddels traditionele bezoek aan de World Press Photo-tentoonstelling in de Oude Kerk in Amsterdam, is de opmerking van mijn vriendinnetje toen we onze fiets parkeerden na aankomst. Met een blik op een prostituee die vanachter haar raam uitzag naar potentiële klanten, zei ze: "Zo, die heeft grote tieten!"

Daar kon geen foto van Iraanse activisten of door cadmium gemuteerde Chinese sinaasappels meer tegenop...