Lachen om die rare gringo's

Hoeveel mensen passen er in een bus? Het antwoord op die vraag is afhankelijk van je geografische positie. Hier in Nicaragua zijn het er in ieder geval meer dan je vooraf zou denken. De bussen zijn zonder uitzondering afgeladen. Niet alleen met reizigers overigens, vooral ook met hun bagage. De bus is hier wat de trein is in Nederland. Al zou de gemiddelde NS-conducteur gek staan te kijken wanneer zijn passagiers aan boord gingen met een halve supermarktinventaris en hun volledige huisraad.

Het mooie is dat het niemand hier deert. Niemand klaagt over vertraging of het gebrek aan een zitplaats. Niemand stoort zich aan medepassagiers die toch nog bijschuiven op een al overvolle bank. Niemand vindt het vervelend als er nog wat extra autobanden in het ondoordringbare gangpad worden gerold en mensen zijn juist blij als zich ook nog een stoet straatverkopers met eetwaar en lekkende plastic zakjes vol frisdrank door de menigte wurmt.

De buitenlanders, ja die klagen. Over te weinig beenruimte, de temperatuur, de zoveelste stop, het gebrek aan snelheid, medepassagiers die in hun 'personal space' belanden en dat soort dingen meer. Maar de Nica's? Die vinden het wel best. Die lachen om die rare gringo's, terwijl ze zelf nog even inschikken. Nog een setje pannen erbij? Tuurlijk. No es problemo. Lekker volkje hoor...

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]