Bijna een meter in doorsnee

Ik ben een slechte visser. Of eigenlijk niet eens zo'n slechte visser, maar meer één met te veel mededogen. Toen ik zojuist met mijn handlijn een flinke rog dreigde te vangen, haalde ik snel binnen om het magnifieke dier te sparen. Bijna een meter in doorsnee was 'ie, majestueus zwierend over de bodem. Af en toe krulden de randen van zijn vleugels even om in de stoming van het water. Ik was direct gebiologeerd. Wat een prachtig beest. Het restant van de sardines die ik voor één Belize-dollar had gekocht als aas, gebruikte ik om de aandacht van de rog vast te houden.

"Dit is geen vissen," concludeerde Miriam, terwijl ze mijn verrichtingen op het puntje van de pier kritisch gadesloeg. "Dit is gewoon voederen." Minzaam moest ik toegeven dat ze gelijk had. Ok, ik ben een slechte visser...

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]