'Geef de bloemen maar water'

We gaven samen de plantjes water in de tuin. Hoewel, eigenlijk deed hij het zware werk en gaf ik alleen wat aanwijzingen. En ik zorgde dat zijn gieter tijdig werd bijgevuld. Het was vlak nadat ik hem had geprobeerd te motiveren voor een partijtje voetbal. Hij wilde daar echter niets van weten, negeerde mij en de bal volkomen en richtte zijn aandacht op het afgesloten tuinhek. Van de klink in de deur ging een schijnbaar onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Staand op zijn tenen kon hij er net bij. Maar hoe hard hij er ook aan sjorde, het hek bleef dicht.

Het was mijn gehannes met de tuinslang dat hem uiteindelijk deed besluiten zijn ontsnappingspoging te staken. Met een provocerende glimlach op het gezicht kwam hij aangewaggeld. Een kort moment nam hij het tafereel in zich op, om vervolgens een minuscule gieter te voorschijn te toveren. Ik wees naar de struik met passiebloemen, die – hoewel nog klein – al vol in bloei stond. "Geef de bloemen maar water," spoorde ik hem aan. Hij nam het letterlijk, en goot het vocht uit over de felgele stampers. Even was ik jaloers op zijn ongecompliceerde wereldbeeld.

Een zondagmiddag met Bram. Hij wordt alweer twee.