Gewoon met de billen bloot

"Is het een cadeautje?" informeerde de jongen op het toontje van iemand die de vraag al honderdduizend keer had gesteld. Ik twijfelde. Een snelle blik over mijn schouder leerde dat ik de enige was bij de kassa. Ik hoefde me niet bezwaard te voelen omdat ik andere mensen ophield. Waarom zou het geen cadeautje zijn? Ik kon het verpakkingsmateriaal thuis bij het oud papier voegen, vanuit milieuperspectief een goede 'second best'. De jongen zou bovendien de mogelijkheid hebben om zijn inpakvaardigheden te etaleren en zelf zou ik er op staan als iemand die de creativiteit bevordert van één of meerdere kinderen in zijn directe omgeving. Ik mijmerde over de vraag of het dan een verjaardagspresentje zou zijn. De beloning voor het behalen van een veterstrikdiploma misschien? Hoe oud moest je eigenlijk zijn om dit leuk te vinden? Vanuit mijn ooghoek loerde ik naar het kleinood dat op de counter voor me lag, in de hoop dat er een leeftijdsindicatie op het etiket zou staan. Helaas.

De vraag hing nog altijd tussen ons in. Was het nou een cadeautje of niet? De jongen keek me verwachtingsvol aan, terwijl iets van opkomend ongeduld in de uitdrukking op zijn gezicht begin door te werken. Ik schraapte mijn keel en besloot tegelijk niet kinderachtig te willen zijn. Gewoon met de billen bloot, niets om je voor te schamen, hield ik mezelf in gedachten voor. Dus haalde ik nog eens diep adem, om vervolgens te bekennen: "Nee hoor, ik ga er zelf mee aan de slag." De jongen grinnikte. Even vroeg ik me af wat voor lachje het precies was. Bevreemding? Medelijden? Hij boog zijn hoofd iets in mijn richting en reageerde: "Ik doe het ook hoor!" Ah, het was een lachje van herkenning dus. "Heerlijk rustgevend," voegde hij toe. Of ik wel een plastic zakje wilde? "Doe maar," zei ik, want misschien was niet iedereen zo ruimdenkend als deze jongeling en ik moest tenslotte toch weer de straat op. We rekenden af en ik bedankte hem hartelijk, terwijl ik het felgele tasje in ontvangst nam.

Een felgeel tasje van Intertoys. Met daarin een doos waterverf. Terwijl ik de winkel verliet, keek ik nog even schichtig om me heen.