Een moment om nooit te vergeten

Ik kan niet zeggen dat het een droom was die eindelijk werkelijkheid werd. Het hele idee was nooit eerder bij me opgekomen zelfs. En had ik geweten hoe geweldig het is, dan gok ik dat het sneller tot slapeloosheid had geleid dan tot door slaap gestimuleerde vergezichten. Maar gisteren gebeurde het dan toch, in een onbewaakt ogenblik. Voor het eerst in mijn leven staarde ik recht in de anus van een orang-oetan.

We zijn op Sumatra. Indonesië dus. En in Bukit Lawang zijn er orang-oetans in overvloed. Een stuk of zesduizend zwerven er door de bossen die het plaatsje omzomen. Het kost dan ook niet al te veel moeite om er een aantal tegen het lijf te lopen. Een stuk of tien zagen we er gisteren in het wild. En één kwam precies boven mijn hoofd langs een liaan naar beneden. Vrij zicht had ik dus op het eerder gememoreerde lichaamsdeel.

Hoewel ik op zich niet specifiek 'anus-minded' ben, maakte zich een euforisch gevoel van mij meester. Het was een groots moment. Een moment om nooit te vergeten. Een beetje harig, dat wel. Roodharig om precies te zijn...