De ene vogel is bepaald niet de andere

Mannen met vogeltjes. Het is echt een item in Vietnam. De afgelopen weken heb ik vaak nagedacht over het hoe en waarom. Wat is er zo leuk aan een vogeltje in een kooitje en wat maakt dat het stoer is bovendien? Want je kunt ze niet vergelijken met duivenmelkers, die - eerlijk is eerlijk - bij ons een toch wat zielig imago hebben. Nee, het houden van een vogeltje is hier meer zoiets als vissen. Het is een testosteron-ding. Het is bier en vechten. Nog net niet hetzelfde als pitbulls fokken, maar het komt volgens mij toch aardig in de buurt.

Je ziet ze overal, die mannen met hun vogels. Ze lopen ermee op straat te pochen, het kooitje vaak afgedekt met een beschermhoes op maat. Maar je komt ze ook tegen in treinen en bussen. Het mooist is het als twee Vietnamezen elkaar met hun vogel bij toeval treffen. Dan gaat het dekzijl eraf en volgt een uitvoerig vergelijkend warenonderzoek. Ik heb er natuurlijk geen verstand van, maar het is duidelijk dat de ene vogel bepaald niet de andere is. Geen idee op basis waarvan ze onderling keuren. Of het kleur is, formaat, gezang of merk.

Maar verschil is er op zeker. Dat blijkt wel uit het feit dat één van de twee toevallige pasanten steevast wat beteuterd afdruipt. En uit het feit dat je de ander ziet groeien. Die houdt dan - voordat de beschermhoes weer wordt dichtgeritst - nog even het kooitje boven zijn hoofd en kijkt goedkeurend naar het arme vliegbeest dat erin zit opgesloten. Omstanders heffen nog net geen applaus aan, maar veel scheelt het allemaal niet. Goedkeurende Vietnamese aansporingen vallen je als winnaar in ieder geval ten deel. Tenminste, dat maak ik op uit de intonatie, want echt begrijpen doe ik het allemaal niet.

Ik heb nog overwogen om zelf een vogel te nemen. Een iets stoerder imago kan geen kwaad, nietwaar? Maar ik geloof dat ik dan toch nog liever ga vissen. Vooruit, met een biertje erbij!

[Zie ook: Dossier Vietnam & Laos]