Kirren als een blij kind

"Dat vind ik nou leuk! Super!" Terwijl ik mij verwijderde en hem achteromkijkend nog even toelachte, stak ik mijn rechterduim bemoedigend omhoog. Hij stond te kirren als een blij kind en zwaaide me na. "Echt geweldig! Bedankt man," riep hij.

Even daarvoor was ik hem bij 'De Doelen' tegengekomen. Hij stak zijn hand ter begroeting naar me uit. Zijn palmen waren eeltig en zijn vingers zagen eruit alsof hij net een stel planten had verpot. "Hoe is het," vroeg ik? Ik schudde zijn knuist.

Hij mompelde dat het wel goed ging. "Ik heb een cadeautje voor je," zei ik. Hij sloeg zijn ogen op en keek me verwachtingsvol aan. Ik rommelde in mijn tas en gaf hem vervolgens mijn boekje. "Je staat er in. Het eerste verhaal gaat over jou." Geert-Jan keek opgetogen.

Eindelijk was het gelukt. Al weken liep ik rond met het exemplaar dat ik speciaal voor mijn dakloze kennis had bestemd en nu had ik hem het boekje daadwerkelijk kunnen geven. Ik voelde me voldaan. "Echt super," schreeuwde hij me nog na.

[Zie ook: Dossier Geert-Jan]