'Het hele Broncode gebeuren'

Het gebeurt niet zo vaak dat bezoekers van deze weblog een reactie plaatsen. Ik schrijf dan ook weinig verhalen die aanleiding geven tot discussie, eerlijk is eerlijk. En als iemand al de moeite neemt om een notitie achter te laten, dan is dat meestal degene die in het betreffende stukje zelf figureert. Ik krijg in alle gevallen overigens automatisch een mailtje.

Zojuist was ik even in verwarring vanwege zo'n automatische notificatie. "Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht 'Zestien films op een chipkaart' achtergelaten," stond er. Het duurde even voor ik me dat verhaal überhaupt herinnerde. Ik schreef het op 20 oktober 2004, bleek even later. Ik had Google zelfs nodig om het terug te vinden.

Het is een recensie van het boek 'De Broncode' van journalist Eric Smit. Over televisiereparateur Jan Sloot die een geniale vinding deed. Hij zou digitale films terug kunnen brengen tot een belachelijk klein bestandsformaat, maar nam het geheim daarvan mee in zijn graf. Daarbij stierf hij op een verdacht moment, onder verdachte omstandigheden.

Intrigerend, waargebeurd verhaal. Ik moest er toevallig een paar dagen terug nog aan denken tijdens één van mijn fietstochtjes door het Randstedelijke weidelandschap. Een storm in een glas water, flitste toen door mijn hoofd. In dat licht is de reactie op mijn stukje – tweeëneenhalf jaar na dato nota bene – misschien wel net zo intrigerend als de kwestie zelf.

"Blijft machtig interessant," las ik, "wil het hele Broncode gebeuren graag nieuw 'leven' inblazen." Nieuw leven inblazen? Wie is deze anonieme bezoeker van mijn weblog?