Als een klein kind maar blijven bellen

Het was op de Sarphatistraat ter hoogte van het Amstel Hotel. Ik fietste net de onlangs na een grondige renovatie opgeleverde brug over de rivier af, in de richting van SBS6. Achter mij klonk een fietsbel. Ting... Ting... Ting... Ting... Ting... Ting... Er leek geen enkele aanleiding voor.

Ting... Ting... Ting... Ik bedacht dat het vast een toerist was. Die zijn soms zo door het fenomeen fiets bevangen, dat ze als een klein kind maar blijven bellen. Meestal gaat het dan overigens om Britten. Met een slok op. Britten dus. Ting... Ting... Ting... Ting... Het begon vervelend te worden.

Ik wierp een blik over mijn schouder. Wat ik zag was geen toerist, maar een ouderwetse heroïnejunk op een racefiets. Hij keek me met verwilderde ogen aan, terwijl hij maar door bleef bellen. Ting... Ting... Ting... Ting... Er zat wel een zeker ritme in, dat moest ik hem nageven. Ting... Ting...

Ik trok mijn bovenlip op, ten teken dat het mooi was geweest. De junk keek me iets meewarig aan en becommentarieerde zijn eigen gebel met een kort, maar welgemeen klinkend: "Irritant, hè?"

We zijn elkaar nog aan het ontdekken

Mijn eerste week bij 100% NL zit er op. En die is voorbij gevlogen! Hoewel ik al meer dan twintig jaar radioprogramma's presenteer, kan ik niet ontkennen dat de handjes toch iets klam waren op de eerste dag. Je vraagt jezelf onwillekeurig af: kan ik het nog wel? En werkt het dan ook met dit format? Dat gevoel was ik op maandagochtend nog voor het einde van het eerste uur alweer kwijt. Op de een of andere manier lijkt het te kloppen: Sander en 100% NL. Zo voelt het voor mijzelf althans op dit moment, al is het echte oordeel natuurlijk aan de luisteraar.

Het blijft tegelijk ook zoeken in dit stadium: zoeken naar de juiste balans in mijn presentaties, naar de juiste toonzetting en de onderwerpen om aan te snijden. We zijn elkaar nog aan het ontdekken als het ware, het station en ik. Maar een positief gevoel overheerst! En dat je dan ook nog begint in de eerste echte zomerweek van 2012, is wel heel mooi meegenomen. Radio en zon gaan namelijk heel goed samen...

Een woord van dank is op zijn plaats aan mijn nieuwe collega's. Die hebben het me erg gemakkelijk gemaakt. Sowieso voel ik me ontzettend welkom, maar alles is hier bovendien zeer prettig gestroomlijnd, waardoor het heel makkelijk is om snel je weg te vinden. Kortom: eerste week? Ik heb ze wel eens slechter meegemaakt!