De weblog met de positieve vibes!

8.7.08

Pal naast de visboer

Boswachter Fransen. Ik had hem zojuist aan de telefoon. Want hij is verantwoordelijk voor 'de handhaving op de velden', zo begreep ik van de meneer bij Gemeentewerken. Fransen houdt met zijn collega's toezicht op het Kralingse Bos en daar wil ik vrijdag graag draaien voor Tefal. Aan het water. Met zicht op de molen aan de overkant. Geen probleem, zo blijkt.

Voor het weekend had ik ook al succes bij de Schiedamse marktmeester Van Meel. Dankzij hem beginnen we vrijdag op een geweldige locatie midden in de jeneverstad. Op de weekmarkt. Met een omgebouwde bakfiets, pal naast de visboer en schuin achter een kraam waar panty's worden verkocht. Wat we daar gaan doen is nog veel spannender, maar blijft ook nog even geheim.

Tenzij je toevallig over het Schiedamse Stadserf struint vrijdag of een rondje hardloopt door het Kralingse Bos, natuurlijk.

2.7.08

Het bestaan van Kinderdijk

"Ik ga morgen wel even locatiespotten met Paul," zei ik gisteren tegen Jacco tijdens een werkbespreking voor een Tefal-project waar we op dit moment nogal druk mee zijn. "Wie is Paul?" vroeg hij schoorvoetend. "Ken je die niet?" vroeg ik op mijn beurt verbaasd. "Paul! Mijn goede vriend Paul. Tsja, die bel ik als ik weer eens iets geks heb."

En zo is het. In het verleden was Paul bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de complete setdressing van het Unox NK Bommetje, bouwde hij van lege colakratten en pallets verhoogde cameraposities langs de Maas voor de live registratie van de Red Bull Air Race, schroefde hij decorstukken in elkaar en was hij chauffeur bij verschillende gelegenheden. Dvd'tjes afleveren in Zierikzee in het holst van de nacht? Daar kun je Paul voor lastigvallen. Of locatiepsotten dus.

Het leverde overigens weinig op, ons tripje in de voorbije uren. Of het moet zijn dat Paul nu officieel op de hoogte is van het bestaan van Kinderdijk en dat hij serieus overweegt om daar zijn Turkse overbuurman eens mee naartoe te nemen...

1.7.08

Uiterst smerig fenomeen

Ik haat huisdieren. En ik weet dat ik mezelf met die bekentenis niet populair maak, maar het is gewoon een feit. Beesten horen ook niet in huis. Of het moeten wilde dieren zijn. Een spin, een vlieg of mug. In de tropen van die hagedisjes op de muur of desnoods een enkele kakkerlak in het toilet. Ik vind het allemaal best. Maar geen katten, honden, cavia's en konijnen. Geen vissen, vogels of reptielen. Gewoon niet doen.

Het is allemaal de schuld van mijn moeder. Die hield op het hoogtepunt van haar bestaan twee honden, vijf katten en drie kinderen in een eengezinswoning te Vlaardingen. En ik verzeker: dat is teveel. Allergisch ben ik er van geworden. Voor haren met name. Niet dat ik moet niezen of dat ik uitslag krijg, ik vind het gewoon vies. Dat geldt overigens ook voor kattenbakken. Een uiterst smerig fenomeen.

Toen ik een aantal weken geleden even bij mijn moeder aanwaaide en nietsvermoedend naar haar gekeuvel luisterde op de scheiding van keuken en woonkamer, viel mijn oog ineens op een kleine rode kater. "Wat is dat?" vroeg ik met een vertrokken gezicht. Mijn moeder dook van schaamte ineen. Hoewel ze met haar rug naar het tafereel stond, wist ze precies waar ik op doelde. Het beest observeerde me nieuwsgierig vanuit de verte.

Ze bleek het dier - waarvan ik de naam reeds lang weer ben vergeten - al weken in huis te hebben. Mijn broer kwam de laatste tijd zelfs bijna dagelijks met Annelies over de vloer vanwege de hoge entertainmentwaarde, vertelde ze. Ik verklaarde haar vooral voor gek. Zo’n jonge kat is natuurlijk schattig, maar niet in huis. Bovendien is 'ie groot voor je het goed en wel door hebt. En mijn moeder had al twee volgroeide exemplaren.

Ik kan er gewoon niet bij. Ik snap het gewoon echt niet. Waarom willen mensen beesten in huis die haarballen ophoesten? Die buiten in de rotte vis rollen of in een modderige sloot springen, om vervolgens bij thuiskomst tegen je aan te schurken. Die de godganse dag de boel bij elkaar krijsen vanuit een kooitje in de hoek van de kamer. Die je gordijnen opvreten of je bankstel als krabpaal gebruiken. Ik begrijp het niet.

Laat al die beesten vooral in hun eigen habitat wonen. Dus de wurgslangen lekker in het oerwoud, de konijnen vrij in het veld, katten op de hei en honden rond de poolcirkel met hun wolvenvriendjes. Lekker ver weg. Want honden zijn het ergste. Niet alleen verharen ze, maar ze stinken ook categorisch, blaffen en produceren zoveel poep dat er gewoon geen ruimte voor is in dit land. En al helemaal niet in de Randstad.

Lekker ontlasten in subarctisch gebied, dat lijkt me een geweldig streven...