Voor het eerst weer gedroomd

Vannacht heb ik voor het eerst in anderhalve week weer gedroomd. Althans, dat ik me achteraf kon herinneren. Een ingewikkeld verhaal met mijzelf in de rol van snackbarovervaller. Tientjeswerk natuurlijk.

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]

Het gevoel dat het goed is zo

Vandaag hebben we mamma begraven. Bij mijn zusje.

Het was een hele verdrietige week, surrealistisch, maar ook heel warm en bij vlagen zelfs erg leuk. Het was geweldig om zo dicht bij elkaar te zijn en al met al overheerst het gevoel dat het goed is zo. Na de dood van Josje in 1992 is mamma nooit meer echt gelukkig geweest. Ze heeft nog wel veel genoten, maar nooit meer totaal onbevangen.

Het was geweldig vandaag te zien en te horen dat Fennie voor heel veel mensen belangrijk is geweest. Maar ze was dan ook niet zomaar iemand. Ze was de allerliefste en de allerleukste van de hele wereld. Het was mooi vandaag. Precies goed. Niet standaard, zoals zij dat ook niet was.

Miriam en ik hebben inmiddels besloten dat we alsnog onze reis vervolgen. Aan drie maanden komen we niet meer, maar met een vertrek rond de jaarwisseling moet het mogelijk zijn er toch nog een maand of twee uit te slepen. Ik vind dat we ze wel hebben verdiend.

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]

Mijn allerliefste moeder

We zijn weer thuis. Volkomen onverwacht is gisteren in haar slaap mijn allerliefste moeder overleden. Kut met de grootst denkbare K...

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]

Weg, uitblazen en bijtanken

Alle goede voornemens ten spijt is het natuurlijk gewoon weer drie uur in de nacht. De avond voor vertrek, het blijft een heikel iets. Of het nou voor drie weken is of voor drie maanden, het maakte geen snars uit. Mijn rugzak heb ik een uur of twee geleden pas gepakt, waar Miriam al een ruime week volstrekt georganiseerd is. Hoewel, voor haar doen was er eigenlijk best veel paniek gisteren en vandaag. Paspoort kwijt, calculator van de bank verdwenen en slotjes om de flightbag af te sluiten zoek. In alledrie de gevallen bleek er overigens sprake van een loos alarm.

Het illustreert dat we er aan toe zijn. Weg, uitblazen en bijtanken. Drie maanden is natuurlijk meer dan strikt noodzakelijk, toegegeven. Maar deze mega-break is uiterst welkom. Morgen eerst naar New York. Daarna is Panama onze volgende stop.

Op mijn to do-lijst staan nog twee items: vuilnis in de container en slapen. Ik begin met het laatste.

[Zie ook: Dossier Centraal-Amerika]

Dossier Centraal-Amerika

02/03/11
Observaties en overpeinzingen

27/02/11
Top 10: Eten

26/02/11
Top 10: Experiences

20/02/11
Bijna een meter in doorsnee

19/02/11
Een aangenaam soort niets

15/02/11
Net genoeg plaats voor twee gringo's

11/02/11
Een koelbox in perfecte balans

08/02/11
Arcades die koloniale pleinen omzomen

06/02/11
Nonchalant tegen een gevel hangen

03/02/11
Een fascinerend groen lint

27/01/11
Onvermijdelijke associaties met Satan

25/01/11
Een gehalveerde colafles met kalk

22/01/11
Maar weer eens in de relaxstand

19/01/11
Paradijs voor een dag of wat

18/01/11
Honderden kilometers groen

15/01/11
Lachen om die rare gringo's

12/01/11
De nationale meubelhit

10/01/11
Gewoon lekker chill

07/01/11
Stempels en contante bedragen

03/01/11
De aanblik van een kolibri

02/01/11
Slapen aan de voet van een vulkaan

19/12/10
Voor het eerst weer gedroomd

15/12/10
Het gevoel dat het goed is zo

10/12/10
Mijn allerliefste moeder

05/12/10
Weg, uitblazen en bijtanken